Fluitenkruid (Anthriscus sylvestris)
Vindplaats: Eemnes, Stammeweg, 5 mei 2015, in de berm
Bloeiwijze: De bloemen vormen samengestelde schermen met acht tot vijftien schermstralen. De bloeiperiode loopt van april tot juni. De schermen zijn samengesteld uit witte bloempjes. De bloemen zijn klein, maar trekken de aandacht doordat ze in een samengesteld scherm gegroepeerd zijn. Vanwege de fijne vorm van de bloemen en de stralend witte kleur noemde Jac. P. Thijsse het fluitenkruid 'het Hollandse kant'. De geslachtsnaam ‘Anthriscus’ komt van het Griekse ‘antherix’, dat halm of holle stengel betekent, vanwege de holle stengel die veel soorten van dit geslacht bezitten. Vandaar ook de Nederlandse naam 'Fluitenkruid', omdat je van de holle stengel een fluit kan maken. Oorspronkelijk is fluitenkruid een bosbewoner zoals valt af te leiden uit de soortaanduiding ‘sylvestris’ wat ‘tot het bos behorend’.
Schermbloemenfamilie
De schermbloemenfamilie (Apiaceae of Umbelliferae), ook wel bekend als de familie van de selderij, wortel en de peterselie, is een familie met meestal aromatische planten met holle stengels. Er zijn meer dan 3700 verschillende soorten. Verschillende kruiden behoren tot deze familie. Naast selderij en peterselie ook koriander, komijn, dille, lavas, anijs en kervel. Ook groenten zoals wortel en pastinaak. De bloeiwijzen hebben meestal aan de voet een krans van schutbladen, de omwindselbladen, en ook aan de voet van de schermpjes, de omwindselblaadjes. De familie is het eerst beschreven door John Lindley in 1836. De naam Apium is voor het eerst gebruikt door Plinius de oudere om een selderij-achtige plant te beschrijven. Alle leden van de schermbloemenfamilie zijn rijk aan nectar en worden daarom door drommen insecten bezocht, vooral vliegen, kevers en solitair levende bijen. Fluitenkruid is in Nederland de meest voorkomende plant van de schermbloemenfamilie.
Kenmerken
Fluitenkruid is een overblijvende plant die van april tot juni bloeit. De plant wordt 60 tot 170 centimeter hoog, maar kan soms wel 2 meter hoog worden. Ze groeien op vrijwel alle vochtige, voedselrijke bodems, in lichte loofbossen, in vrijwel alle typen bermen, dijken en waterkanten, op braakliggende terreinen, in stadsplantsoenen en ruige grasvelden. Aanwezigheid op voedselarme bodems wijst op verrijking door bijvoorbeeld instuivende meststoffen, het deponeren van slootbagger of versnipperen van hout. Fluitenkruid komt zeer algemeen voor. De dofgroene bladeren zijn twee- tot drievoudig geveerd. De deelblaadjes zijn langwerpig toegespitst. De bladscheden zijn dicht behaard op de ribben en aan de randen wollig gewimperd. De plant heeft een penwortel die 20 centimeter tot 1 meter diep de grond in gaat. 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten